“Arbatel: De Magia Veterum” (Arbatel: Magia Starożytnych) to znany grimoire czyli podręcznik magii, który po raz pierwszy został opublikowany w Szwajcarii w 1575 roku.
+ Módl się do Archanioła Haniela, by przyciągnąć miłość
Arbatel jest głównie znany ze swojej sekcji zwaną “Ars Paulina”, części tekstu koncentrującej się na wezwaniu i dowodzeniu duchami i aniołami. Ta księga jest jednym z wielu tekstów o magii renesansowej i uważana jest za jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych.
Arbatel różni się od innych grimoirów z tamtego czasu swoim pozytywnym tonem i skupieniem na naturalnej magii i duchowości, w przeciwieństwie do magii ceremonialnej i paktów z demonami, które były powszechne w innych tekstach z tego samego okresu. Książka oferuje rady i instrukcje dotyczące życia w sposób cnotliwy oraz wykorzystania magii dla własnego dobra i dobra innych, kładąc nacisk na znaczenie moralności i religii w praktyce magicznej.
Arbatel jest podzielony na kilka sekcji zwanych “Aphorismi” lub aforyzmami, z których każdy dostarcza wglądu w różne aspekty życia duchowego i praktyki magicznej. Te aforyzmy zawierają wskazówki dotyczące nawiązywania kontaktu z istotami duchowymi, zdobywania mądrości i wiedzy oraz przeprowadzania eksperymentów magicznych.
Twierdzi się, że Arbatel został napisany w 1575 roku. Datę tę wspierają odwołania tekstowe datowane na lata 1536-1583. Uważa się, że ostatecznym redaktorem Arbatela był szwajcarski lekarz Theodor Zwinger, a opublikował go włoski drukarz Pietro Perna. Tożsamość autora pozostała nieznana, chociaż spekuluje się, że mężczyzna o imieniu Jacques Gohory mógł być autorem. Podobnie jak Zwinger i Perna, Gohory był paracelsjaninem (grupa, która wierzyła i wyznawała teorie medyczne i terapeutyczne Paracelsusa).
Mimo to książka nadal jest studiowana i szanowana przez badaczy historii magii, okultyzmu i ezoteryki.
